Hani derler ya, '' tırnağın varsa başını kaşı.'' diye.

Gerçekten de öyle. Hep derim ben, derim ki; insan sonuçta mezara bile tek başına yol alırken, -ki tek başına, doğarken... aşklar diyorum, aslında tek başına yaşanılır.

Aşkı da, sevgiyi de elimize yüzümüze bulaştırdık. Her bir şeyi bozduk. Oktay Akbal, öyle diyordu '' Önce ekmekler bozuldu, sonra her şey.. ''

Aslında Oktay AKBAL'a şu soru sorulmalıydı, o soruyu ben sormalıydım, tabi bu mümkün değil. Mezardaki adama kim, nasıl soru sorabilir ki? Derdim ki; '' Üstat, ekmekler kendi kendine bozulmuyor,,, Küfleniyor ama, ekmekleri bozan bizleriz. '' Oktay Akbal bile öldükten sonra, kalmadı ekmeğin tadı tuzu...

Bir başına ağlar insan. Bir başına sever.. Bir başına yaşar...

Aksini iddia eden varsa, buyursun çürütsün bu dediklerimi.

İnsan, bu evrende aslında hep yalnızdır..

Kendimizi kandırıyoruz ve aslında öyle dedikleri gibi sevdalar, aşklar yaşanmıyor.

Sevdaları, aşkları içimizde yaşatan bizleriz. Bizimle yaşıyor sevdalar ve bizimle birlikte toprak oluyor.

Kalmadı, kalmaz da o büyük aşklar.

Masallarda... destanlarda kaldı,,,

muhteşem duygular yoğrulmuş gönlün içinden akmış sayfaya dost bravo kutlar sevgiler sunarım kal esenlik içinde...

Kaleminiz daim olsun saygılarımla

kalemine yüreğine ömrüne bereket Nuran kutluyorum sevgiyle kalemin daim olsun