Yaralı yorgun güneş gibiyim,
işte bu benim kaderim
düşe kalka yine şafaklar söktüm
bilmem ki nasıl anlatayım
gurbet bile söndüremedi
ateşler içinde yanan onurumu ,
sen mi söndüreceksin
yaralı yorgun güneş gibiyim
varmıydı ateşe itilmenin teslimiyeti gururumun.





Ufkumu sardıkça geçmek bilmiyordu gece
kaçak aşkların sönmüş nefeslerinde
bendim her gece yanan ateşler içinde
belki soluklanmalıydım bir gönülde
ya da çekip gitmeliydim bilinmeyen bir yerlere
hangi fırtına kopardı seni
hayalinle doldurduğum yüreğimde
yaralı yorgun gece gibiyim
yoktu ateşe itilmenin teslimiyeti onurumun.





Geçmişimi unuttum köşe başında
düşündükçe yanıyorum hasret ateşinde
sen mi söndüreceksin yüreğimi
savursan da küllerimi gurbet elinde
yaralı yorgun ateş gibiyim
varmıydı yalnızlığa itilmenin teslimiyeti gururumun .





Acılar içinde gün şafak söktüğü zaman
sevdandı yeminim aşkındı onurum
kırıldı gururum
ateşler içinde yanan yüreğimi
sen mi söndüreceksin
yaralı yorgun güneş gibiyim
yoktu ateşe itilmenin teslimiyeti onurumun





Bana gönlümdeki ateşten başka hiç kimse yanmaz
yüzüm gülerken ateşler yandı nefsimde
istesende sönmez
yağsada söndüremez dağların kar;ı
ateşler içinde yanan gururum
sen mi söndüreceksin
yaralı yorgun hasretinde güneş siz gün gibiyim
varmıydı ateşe itilmenin teslimiyeti gururumun.





Şiir_YARALI_34/Avusturya/12112015/Avusturya