Küllüğe boşalttım içime çektim hayatı
İçime çektiğim hayatım oldukça bayattı
Yokluğunun satırları hayatımı kararttı
Kabullenemediğim yokluğun aklıma da yattı

Yokluğunu anlatır bana çakmak ve 🚬 sigara
Yokluğunun tetiklediği içimdeki yaygara
Sigara da bıraktı boğazımda gargara
Gel kalbini park et kalbimdeki dar gara

Bir türlü alışamadım bu çaresiz derde
Yokluğun nasıl bir oyun kapanmıyor perde
Bir gün dön gel de mutlu olayım ben de
Öyle de mutlu olamam umut tükendi bende

Meraklanma ben yokluğuna da alıştım
Yokluğundan aynadaki adamla da barıştım
Öyle bir soyutlaştım hayaline karıştım
Hayalinden kurtulup sor bak nasıl yatıştım

Yokluğun acı veriyor sanki kabir azabı
O azaptan kurtulursam çalarım her babı
Yokluğundan doldu bu kalpte hasret kabı
Tanıdığım da kalmadı artık ne dost ne ahbabı...Musa Yalçın