Kalmadı


Kurda Kuşa yem oldu,yar`e verdiğim gönlüm
Bu gönül deryasın`da,yüzecek sal kalmadı
Ansızın kapım çalıp,çıkıp gelsede ölüm
Ne minnet ne itiraz,edecek hal kalmadı

Vakitsiz çelme yedim,baharımda felekten
İpe serdim unumu,geçtim ince elekten
Vuslat araf`ta her gün,yoruldum beklemekten
Artık bende ne sabır,ne de mecal kalmadı

Çığ düştü yamacıma,doruklarım buz tuttu
İyi günde`ki dostlar,dar günümde unuttu
Yarım asır boyunca,umutlarım avuttu
Teselliyi verecek,bir arzuhal kalmadı

Kara bir sevda yedim,kara yazıdan beter
Dumansız yangındayım,yürek yanar,gün biter
Kor kor alevlerdeyim,bedel ağırmış,yeter...!
Sarılacak bir beden,tutacak dal kalmadı

Bir de itirafim var,bir meçhul sevgiliye
O da imkansızlarda,dönmesin hiç deliye
Eğer gülerse bahtım,dönüp bana geriye
Gelirse Şad olurum,bitti...hayal kalmadı

Mecnunum,yitik düştüm,kayıp ayak izlerim
Gece rüya,gündüz düş,duyulmuyor sözlerim
Sahra`da yürüyorum,bitap düştü dizlerim
Ne serap görecek göz,ne kızgın çöl kalmadı

Ozan Karapece