Hani yastığa koyarsın ya başını
Mehtabın derinliğine dalarken
Bir kar tanesi düşer yüreğine
Camdan dışarıya bakarken
Bir kuş konar kenarına
Yıldızların altında

Ellerine almak istersin
Koklayıp öpmek
Onunla üzülmek hissetmek istersin
Geceyi bölmek istersin ya
Hani o buzlu saatlerin
Kanadı oluverirsin birden
Sımsıcak yanında
Dalar ya gözleri
Sessizce karanlığa
Soğumuştur elleri
Yumuşacıktır tüyleri
Seversin ellerinle usulca

Donar mı tatlı dilleri ne
Uykusu kayar karanlığın geceye
Aç mıdır dersin
Gözüne uyku girmez beklersin
Ninnilerin şarkıdır
En güzel aşçı oluverirsin
Sevgini eklersin yemeğine
Soğuk aman dinlemez
Yalnız yemek istemezsin
Geçmez olur o saatler
Gözlerin onu bekler

Kıyamazsın gözlerine
Kayar gider gecede
O kapkara gözler donuklaşır
Küser mehtap herkese
Yıldızlar da söner
Ağlar o melekler bile
Ay ışığını bekler
Nereye koyacağını şaşırır birden
Duaya yönelir yürekler
Ah dersin bir daha ah
Izdıraplı saatler başlar
Ağıtlar okunur
Yandıkça yanar
Eriyip gider
Son bulur
O bir kar tanesi yürekler
Kar tanesi

Behçet Bük 1104/12.11.2015