Gözlerinizden ezberledim merhameti,
Bağlamışım gönlüme sizin sevginizi.
Ciğer bu ,yanar da ayrı düşer mi sanki,
Ben sizin,”baba gel öpeyim” demenizi sevdim.

Her gece , örterim üstünüzü, kar yağar diye,
“Haydi iyi uykular “deyip gülerken birbirinize.
Bir o tarafa, birde bu tarafa çevir diye,
Gecenin yarısında, ”baba gel “demenizi sevdim.

Koşarak gelemezsiniz ki benim yanıma,
Tutamadım elinizi, ellerim hep koynuma
Duanızdı ; “güç ver Allahım bize ve babama”,
“Kaldır baba kollarını “ demenizi sevdim.

Hani açardımya kollarımı…Kocaman ,iki yana,
“Tamam baba yeter,dur geliyorum “derdiniz ya.
Koşarak sarılmak için atılırken kucağıma,
“Baba sarılayım boynuna” demenizi sevdim.

Allah bilir ya, gideceksiniz ikinizde,
“ Baba sabret,cennet yakındır “demenizi sevdim.
Giderken gözlerime öylece bakıpta,
“Baba cennet nasıl bi yer” demenizi sevdim.

Engelli oğullarım Sefa ve Süha’ya

Abdulah Gülderen