ELLER UTANSIN


En ağır sözlerle saldırır durur
Zincirleri kıran diller utansın
Bilmez ki sonunu nereye varır
Gerçeği gizleyen küller utansın

Gözyaşı romandır sevdadır özü
Bir bakış anlatır en doğru sözü
Bülbüle reva mı güllerin nazı
Dallarını kıran yeller utansın

Güven duygusudur gidip gelmeyen
Gerçek sevgilerdir asla ölmeyen
Nasıl türkü olmuş çalıp bilmeyen
Boş yere gerilen teller utansın

Umut son yolcudur gizli bir yara
İnsanlık treni girmez ki Gar’a
Hazan mevsiminde her yer kapkara
Vuslatı bekleten yollar utansın

Bu gidiş başkadır bilmem nereye
Menfaati olan girer sıraya
En büyük gemiler vurmuş karaya
Yolları şaşıran eller utansın

AK Ozanım deniz dereye akar
Bulutlar kararmış şimşekler çakar
Ne kalmış geriye tuz bile kokar
Bardağı taşıran kullar utansın


7 Kasım 2015
(Bozyazı)