Elvedâ derken son kez rüyâlardan uyandım
Silinmeyen izlerin bende yakılı kaldı
Daldım parlak yüzüne mehtâp doğuyor sandım
Hüzün dolu gözlerim sende takılı kaldı

An gibi geçti zaman çattı ayrılık vakti
Tutunca ellerinden kor bir kıvılcım çaktı
Sarardı vuslat bağı sîneme hazan çöktü
Yaşanmamış arzûlar sende ekili kaldı

İnanılmaz bir üzgü yürüdü benzimize
Acılı bir burukluk köz saldı içimize
Öksüz çocuklar gibi baktık birbirimize
Aşk dolu dertli rûhum sende bakılı kaldı

Zor dayanır yüreğim hicrân dolu sevdâya
Vedâ eder miyiz biz acep bu elvedâya?
Söz vermiştim sevmeye ömrümce doya doya
Teselli olmaz gönlüm sende çakılı kaldı

Nemlendi gizli gizli bende iki göz akı
Islandı yavaş yavaş gerdanındaki takı
Bırakmak istemedim sarıldım sıkı sıkı
Titredi hazin kalbim sende sokulu kaldı

Doyulmaz bir buluşma şimdi demek ki bitti
Boyun büktü çiçekler körpe dallar yas tuttu
Turnalar gözüyaşlı saf olup eşlik etti
Bitmeyen düşlerimin sende şekili kaldı

Harâp oldu karardı sanki yıkıldı semâ
Tüm dünyam alt-üst oldu hasret karıştı gama
Kırk kez dönüp bakarak sonunda gittim amma
Bu dertli Kederli’nin sende akılı kaldı

Kederli©Almanya, 03.07.2009