Bazen anamın resmini görürüm
Bazen de babamın nasırlı ellerini.
Dalarım işte öylesin zaman zaman
kah bugday tarlasına, kah hayallerine.

söylenirim kendimce, yoksa şarkı mı söylüyorum
dalıp giderken gözlerim. ellerim uzanıyor
bir elim diğerini tutmuş, gibi,
ellerini tutuyorum bazen de sarı başakları.

hani diyorum ya vay anasını,
kenarından geçerken son model arabalar,
özlemini çektiğim günler yerine
bazen toprak kokusunu, bazen agır tezek kokusunu
ciğerlerime.

babamın çömelişleri gelir gözlerimin önüne
çarığı gibi yırtık parmaklarında
yaktığı sigarasının dumanında
gözleri uzaklara dalarken

köşede babamı gözetleyen anamda durgun
artık düzelmeyen kambur beliyle
elinde çalı süpürgesiyle
süpürürken bazen yerleri belki de bazen hayatını

toz toprak zamanıdır harmanın oldugu zamanlar
kuş sesleri karışır zaman zaman yanık bir aşk türküsüne
kahreden yalnızlıkların hırsıyla
bazen topraga vururum kazmayı, bazen de kaderime

iki damla yaş dökülür gözlerimden
anam biter yanı başımda de hele oglum neyin var diye
yok ana bir şeyim yok derim ama yine de
ama gözlerin ıslaktır senin oğul.

diyemem ki seni özlediğimi diyemem ki