46
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1904
Okunma

Ateşi söndü hayatımın
Yıkıldı, harap oldu
Hayallerim,umutlarım
Düşlerimde büyüttüğüm çocuk öldü
İçimdeki benle birlikte
Son nefesini verdi
En kuytu yerlerde
Yarı gören gözü
Birden açıldı ve kapandı
Geri dönülecek yollar yok oldu
Uçurumlar beni bana veren oldu
Yıldızlar kayboldu
Çığlıklar yer aldı
Buz tutmuş sevgilerde
Herşey bitti
Yüreğimde,beyin hücrelerimde
Tutunmaya çalıştığım yaşamda
Delik bir gizemi vardı onun
Saçmalamış diye düşünürlerdi
Sarılmazlardı gerçeklere
Kan içer,yalan yutarlardı
Tutunmazlardı
Sessizce sitem bile edemezlerdi
Fırtına gibi coşarlardı ki bazen
Kalemi kırılmış düşüncelerimin
Titreyen yürekleriyle
VE kan çanağı olmuş
Kötü gören gözleriyle
Yürürlerdi üzerimize ve kendi üzerine
Apallıyordu
Kanadı kırık kuş gibi
Kabullenemiyordu
Kaybettiğini bile bile
Aklından gitmeyen sesler
Hüzne boğuyordu
Kendi toprağını kendi kazar gibi
Birde suluyordu gözyaşlarıyla
Bıkmıştı geçmişe yolculuk yapmaktan
Onunla yatıp onunla kalkmaktan
Aynaları sevmiyordu
Gerçekleri gösteriyordu çünkü
Ve diktiği yarası durmadan kanıyordu hala
Bakamıyordu kimseye
Lekeli geçmişini atamıyordu
Hayatından,üstünden
Ne yaparsa yapsın
Batıyordu,kirleniyordu herşey
Karanlık gecelere hapsoldu kaçkere
Ama kurtulamadı
Ne kendinden ne de yarattığı korkularından
Gerçeklerden
VE de gerçeğin ta kendisi
ÖLÜMDEN
Kurtulamadı ne yazıkki......
12.03.2008