Sevdalanmışım ben;


Bilmezdim ve bilmek istemezdim
Hatta gülerdim sevdalılara
Sanki dünyada başka eğlence
Başka mutluluk verecek bişey yok gibi
Çılgınca severlerdi
Gülerdim...

İstemeden oldu üzgünüm
Ne kadar çabalasamda engel olamadım
Tarifinin zor olduğu bir yola
Gözüm kapalı çıkıyorum
Ben de seviyorum...

Alışmayı öğrendim ve bağlanmayı
Acıysa acıyı tatmayı kahırsa katlanmayı
Bir tek yokluğunla baş edemez oldum
Her yok oluşunda kahroluyorum
Sensiz olamıyorum...

Okuduğum her romanın baş kahramanısın
Her haberin içinde adın var artık
Meşhur oldun gönlümün sahnesinde
Artık sana ulaşmakta zorlanıyorum
Nerdesin?
Seni arıyorum...

Sevdalanmışım ben;
Ne içtiğimi bilmeden sarhoş olan bir beynim
Saçma sayıklamalarıma şahit bir şehrim
Her gün eksilişinde çoğalan azaplı ömrüm
Ve kendine gülen
Zavallı duygularım var artık
Gülüyorum...