9
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1337
Okunma

Bu şiiri fen lisesini birincilikle bitiren akıl küpü zeki bir kız çocuğunun aniden geçirdiği rahatsızlıktan ,hayellerinin ,arzularının bitişini gördüğüm ve nazar değdiğine inandığım için yazdım. Tabi ki ,etrafımda yaşanan hayatlarda yaşananları ve kendimden de birazcık bir şeyler katarak yazdım.
Aklıma mukayyet olamıyorum
Firar etmeye az kaldı
Çıldırmak üzereyim
Gömleği giyinmeye az kaldı
Anne!
Bulanık akıyor suyum durulmuyor
Akıla kelepçe vurulmuyor
Gecem gündüzümle eş oldu
Kirpiklerim kapanmıyor gözlerime
Ninnisiz uyunmuyor
Anne!
Ömrümü yoldu hoyrat eller
Direnişle geldi geçti seneler
Nereyi eşelesem ihanet vefasızlık çıkıyor
Al beni yanına
Artık buradan durulmuyor
Anne!
Oysa ki ben aklıselimdim
Fazlasını alana verirdim
Kaynağımda fışkırır çağlardım
Her yere sürgün veren
Kocaman bir çınardım
O pınarı kuruttular
Eviridiler, çevirdiler
Çınarı devirdiler
Anne!
Hadi anne iki yana kollarını aç
Giydirmesinler bana o gömleği
Saçlarımı yolmadan
Çoluk çocuğa maskara olmadan
Al beni yanına
Kıyamam deme
Kıy ne olur kıy, çağır yanına
Belki yaradan sesimizi duyar
Nihayet verir ızdırabıma
Canıma kastediyor bu unutuluş
Böyle yaşamaktansa
Ölüm kurtuluş
Anne!
04/11/2015
Handan Uçak Tunca
Yürekten Mısralara
5.0
100% (15)