Sensizliği anlatırımda ,
Anlarmısın Katre...
Ağustos sıcağında üşüdünmü hiç...
Kalabalığın içinde sessizliğin çığlığını duydunmu...
Aklından hiç çıkmayan bir şeyi , hece hece ,
harf harf tekrarladınmı...
Geceleri hıçkıra hıçkıra uyandınmı...
Labirentler içinde çıkışları bulamadığın oldumu...
Sahralarda koştunmu , ucu bucağı olmayan...
Omzundan indiremediğin yükün oldumu...
İyileşmeyen yaraların oldumu , ve tam iyileşecekken ,
yenisi çıkan yaraların...
İçinde yangınların oldumu , Okyanusların söndüremeyeceği...
Göğsün daraldımı Katre...
Kupkuru olan boğazını , ıslatacak bir damla su bulamadığın
oldumu...
Küçük bir çocuğun , elinden sevdiği bir şeyi alırsın ya ,
yahut Annesini kaybetmiş gözyaşları dinmez ya ,
çoğu zaman öyle ağlayasım var...
Ben , Sensizliğin içinde duracağıma söz verdim Katre...
Sensizliğin içinde , resmedebildiğim kadar hayalinle ,
yaşayacağıma söz verdim...
Sırf , Sen mutlu olasın diye , ömür boyu gülesin diye Katre ,
ne beni sevmeni istedim , ne de Senli bir hayat...
Sen bir Gül’sün yaprakların el ’in olsun ,dikenin benim ;
Sen hep gülde , ben kendimide silerim...
Yüreğimde senle bana ne umutlar yetiştirdim ,
bana lazım değil artık , buyur Katre hepsi senin ;
Al ömrümü , varlığım Senin ;
Zaten Sensizlik Yarim olmuş , ben , ben onuda severim ..