Başımda bir belâ var; adı batar, ne desem
Yuları hep kendinde, başı boşta hergele…
İlle bol arpa ister, önüne neyi sersem
Köpük dudaklarında, yalaşmakta hergele…

Bugün biçtiği yarın, uymaz beze astara
Giysisini bu yüzden diktiririm Sarar’a
Ne yaptımsa -inat ya- yanaşmaz nâmus, âra
Aydınlara, kuzuya dalaşmakta hergele…

Ormanlık yeri seçti, etraf loş olsun diye
İçi tam donatımlı, dörtgen dış olsun diye
Koskoca dam kurdurdu, gönlü hoş olsun diye
Oturup rahat etmez, dolaşmakta hergele…

Yoldaş olmaz -bu kesin- işe yarar biriyle
Hep kafa dengi olur kendi gibileriyle
Gel, adam ol dedimse, diretti kibiriyle
İnekler öküzlerle buluşmakta hergele…

-Alçaklardan git- dedim, us kısa ya; çakmadı
Satmaya niyet ettim, bir pul veren çıkmadı
Neler kapattı neler, ışıktan el çekmedi
Taş beyinle habire uçuşmakta hergele…

Ne kadar da Kederli anlattımsa, dinlemez
Türkçe konuş işitmez, İngilizce anlamaz
İpeklisinden aldım, kıçı aslâ donlamaz
Hâlen âdap edeple boğuşmakta hergele…

Koyun sayıldım ben de, onunla düşe-kalka
Artık çâresiz kaldım, hâvâle ettim Hak‘ka
Umudumu bağlayıp bahtı devrettim halka
Kezâ; son közüm ile tütüşmekte nargile..!

Kederli, 30.10.2015

NasreddinCe Kederli
-Hocam;
bizim siyâsetçileri nasıl buluyorsunuz?
-Ne bulması evlâdım…!?
Heriflerin yüzünü göremiyorum!
-Neden göremiyorsunuz Hocam?
-Var mı ki..!?