Vijdan sucundan hükümlü,
Hayata dair sabıkalı,
yaşama dair endişeli kayıplardayım.
sorgulanan iç cephelerimin sesleri,
yankı yankı uğuldayan gıcırtılar,
tren katarları geciyor her bir hücremden,
Ya başımın üstünde ucuşup duran ağlar?
neresinden başlayıp,hangi yanımı susturmalı?
ßaşımı yere eğenlerin yargıları,
hükümsüz infazlarımın sebepleri,
ßir çağrı kadar ani,bir devrim kadar eski,
yıllarım yitik,sevinçlerim iç çekişlerim de.
Her mutluluğumun ucundaki hüzünlü susuşlarım,
nedenim oldu bir bağ bozumu kasım,
buz kesiyor ellerim her gece çok üşüyorum,
içsel düşlerim tarumar,
mücadeleler sonucsuz,ve onca verilen emek
sonu, hiçlikler için de bitiklik,
ziyanlık diz boyu paçalarımdan akıyor,
beşeriyetimin dipsiz soruları,
algılarım negatif,
dikenli tellerin ardındaki mahkum,
mayın tarlasın da göğsünün ceperini patlatıncaya kadar koşma arzusu,
ölüme susayan bir mülteci yüreği.
basiret, terkedilmiş uzak bir şehir,
algılar ise nötr..
sahipsiz susuşlarım,içine sığmadığım saklı DÜŞLERİMin boyutun da kaybettiğim sevinçlerim nerde?
ya özlediklerim? öylesine uzak,öylesine benden ziyade ki
hayal gücüm bile yetmiyor ulaşamıyor,ellerim boşluğu avucluyor..
insan azalırken öldüğünü hisseder mi?
ölüyorum bu cehennem de
yangınlar yanıyor,ben nefes alamıyorum
üstümü ört ey yar! çok üşüyorum....