NE KUTSAL BİR MÜJDEDİR VATAN UĞRUNA CANINI VERENE VE NEDE KUTSALDIR NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE’

ŞEHİDİN SON SÖZÜ


Bir mavi fidandı; kökleri al bayrağıydı
Mertti! namerda sertti; o Türk’ün sancağıydı
Ve bir gün gülen yaşlarla helallik dileyip
Gidecekti; bu vatan,bayrak sağolsun deyip

Arkasında anası,gönlünde sevdalısı
Boşvermişti; topraktı savunduğu davası
Tatlı canını versin,vatan sağ olacaksa
Eğer ki karanlık aydınlığa çıkacaksa…

Git oğul, sakın ola ölümden kaçmayasın
Halin olmasa da bayrağı bırakmayasın
Nakış nakış işlenmişti bu sözler aklına
Ölmek gerekiyordu çıkmak için yarına

Yazmıştı yırtık bir kağıda üç-beş kelime
Ana, şehitlik müjde olursa bedenime
Ve benden haber gelmezse sana o gün,oku
Oku ve gelecek nesile bunları doku…

Ve gün gelmişti ve işte ayrılık vaktiydi
Bütün yürekler gururlu ama kederliydi
Susarak konuştu,gözleriyle ateş saçtı…
Düşünmeden sonunu ölümüne yelken açtı…

Bu aşk,bu azim ve bu inanç ile gitti
Belki onun için anı dolu günler artık bitti
Tek düşüncesi var,namusuydu şerefiydi
Yaralı anasının ona son vasiyetiydi…

Dağlar, tepeler aşıp cenk meydanına geldi
Baktı.. Bu manzara can vermeye bedeldi
Silahına sarıldı kahraman edasıyla
Daldı aralarına tekbir nidalarıyla…

Başlamıştı artık savaş kızıl bir vakitte
Gözler ufuklarda,eller çözülmez tetikte
Kurşunlar kollarda,kurşunlar ölen canlarda
Taşırdı Mehmetçiği Mehmetçik kucaklarda…

Bizar ellerde hiç birşey yok, ekmek yok, su yok
Gönüllerde acılar,yüreklerde kahır çok
Küffar dinmeyen yağmuru gibi yağarken her an
Dilde tekbir,elde bayrak,tek silahtı iman…

Ortalık kan gölü,ne canlar boğuluyordu
Ne feryatlar,ne de figanlar duyuluyordu
Özü belirsiz,kökten dinsizler,acımadan
Kanatırdı yürekleri hem de hiç durmadan…

Yürekler kanardı; fakat nereye kadardı
Sandılar rüzgar böyle eser, devran bahardı
Bilmediler Mehmetçiği, anlayamadılar
Artık tersine dönmeye başlamıştı çarklar…

‘’Gelecekleri varsa görecekleri de var’’
Meydan okudu dünyaya,ölümü bildi yar
Ve emretti ve tüm dünya titredi bu söze
Ürkerlerdi Mehmetçikle gelmeye göz göze…

Edirne’den Kars’a dek.Türk Milleti tek yürek
Allah Allah nidaları taki ölene dek
Yağmur gibi yağan düşman şimdi oldu viran
Ezelden Türk’üm dedi ve Türk ölürüm her an…

Ata’nın izinde ay yıldızın gölgesinde
Sızlayan bu canlar özğürlüğün bestesinde
Tek tek alınıyordu vatan aşk,iman ile
Bağlanıyordu yürekler bayrak kementiyle…

Aylar, yıllar geçti,yoklukla acıyla
Yanmıştık günler boyu bitmeyen bir sancıyla
Yorgun düştük ama zafer merhem olacaktı
Kefensiz şehidim artık rahat uyuyacaktı…

Yurdun dört tarafında güller yeşeriyordu
Düşmanlar şimdi yurdu tek tek terk ediyordu
Türk’ün adı tekrar kanlarla yazılıyordu
Tarih bir daha çağ açıp çağ kapatıyordu…

Ve ana yollarına bakıyordu oğlunun
Geldi gelecek tesellisi,tek umudunun
Gelen geliyordu da oğlundan haber yoktu
Bıraktığı mektup kalbine saplanan oktu…

Açtı mektubu gözleri yaşlarla bakarak
Okudu tekrar tekrar göz yaşları akarak
Anasının görmüyordu hiçbir şeyi gözü
Ödenmez hakkına helal et; ’’Korkmaya değil
Ölmeye sevdalıyım’’olmuştu bu son sözü…

Y.K.Ş