MEĞER

Ne güzeldi annem, olduğun günler.
Seninle her günüm, okulmuş meğer.
Mazimin baş tacı, olduğun günler.
Sen gidince her şey, yok olmuş meğer.

Elbet sana bu ses, duymasan bile.
Sen getirdin sevgi, dolu bu hale.
Gittikten sonra sen, verdi yâr çile.
Mektubumun ucu, yakılmış meğer.

Yakarmış tüm yârlar, mektup ucunu.
Yârim hatırlattı, anne acını.
Ananı yârini, ve de bacını,
Atma sözü akla, sokulmuş meğer.

Reyhan kokusudur, senden hediye.
Yârimin kokusu, sendendir diye,
İçim döndü sanki, yeşil vadiye.
Bu vadiye kokun, sıkılmış meğer.

Annem bu vadide, mutludur yârim.
Bir de yâr içinde, olursa yerim.
O zaman mutluluk, işte bu derim.
Yâr gönlüne gönlüm, çakılmış meğer.

Mahşer’e kadardır, aşkta netice..
Sonsuz aşklar gördük, biz nice nice.
Nokta yok virgül var, der her bir hece.
Aşka nurdan kurşun, sıkılmış meğer..

Mustafa EROL
28. EKİM.2015
Manavgat/ Antalya