Pencere kenarında,ki mum ışığı gibi oldu artık sevmeler..
ufak bir rüzgar estiğinde hemen sönüyor
veya aydınlatırken,alacalı odayı,
yüzlerine vuruyor,da gelip geçenlerin,
Yine yüzün donuyor...

Ne odayı aydınlatıyor anlayacağın,nede sokaktakileri
Hani tutmak istesen,içine girmek,bağrına basmak;
Yakıveriyor elini hiç ummadığın bir anda..

Baş köşeye oturtuyorsun,damlıyor her yere
üzerine titremeye kalksan elinde sönüyor
Dedim ya pencere kenarındaki mum gibi diye..

Oysa Öylemiydi eskiden;
Bu kadar hoyrat,mı kullanılırdı sevgi..

Halicin yakamozları gibiydi bizim sevgimiz
Gözünü ne kadar kaçırırsan kaçır
yinede bir ışık alırdı seni
değerdi taa yüreğine,,

Mektupların kenarı yanıktı
Her satırda aşk,her satırda nezaket,
iltifat kokardı..

Cebindeki son lirayla aldığın kağıt helva,yı
Sevgiliye ikram ederdin..

Ve yutkuna yutkuna bakardin onun nazlı yiyişine
Kasvetli gecelerde,onu yadederdin,
içinde baharlar açardı birden
Gülümserdin deli gibi boşboş bakarak
sebebini,nedenini bilmeden..

Saat,lerce beklerdin yağmurda ayazda
Hiç üşümezdin,üşüdüğünü hissetmezdin
konuşurdun O yokken bile onunla birazda
Hem gönlündeydi,hem dilinde
Hem,de Niyaz,da...

Dedim ya kardeş,
Sevmelerin rengi değişmiş..
Öyle ala bele ne olduğu belirsiz
İşte bu yüzden şimdi
kaldık sensiz,bensiz,sevgisiz,
Ve kimsesiz...!