Cemâlini örten ipek peçeyi
İndirsene ne durursun nazlı yâr
Yüreğinde yatan ürkek serçeyi
Kandırsana ne durursun nazlı yâr

Kes çekinme sabah akşam yolumu
Öp kurut ağzımı sustur dilimi
Bir ufak gülüşle hasret selimi
Dindirsene ne durursun nazlı yâr

Buyur harap eyle dünya hanımı
Fedâ olsun çıkar kuru canımı
Usuldan dokunup kaynar kanımı
Dondursana ne durursun nazlı yâr

Râkip ol mehtâba nûr sal güneşe
Parlasın gözünde mutluluk neşe
Kederli bağrımı kordan ateşe
Yandırsana ne durursun nazlı yâr

Kaçtı uykularım, kestin düşümü
El-ayaktan ettin, saldım işimi
Aldın ya; akılsız, koydun başımı
Döndürsene ne durursun nazlı yâr

Kederli©Almanya, 18.02.2009
(Son kıtayı değerli ağabey ’’halilşakir’’ vesilesiyle ekledim.)
............................................................
Bir kişiye, ’seni seviyorum’ derken, karşındaki insan için aslında hiçbirşey yapmıyorsun; sırf, kendi mutluluk hislerini dile getiriyorsun. Kezâ; mutluluk, ne alınır ne de verilir, ’mutlu’ olunur sâdece.