0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1377
Okunma
Lahzalara bölündü hayatım,
Her parçada bir iz bıraktım;
Eridi sermayem tükendi ömrüm
Gelen kış nasıl dayansın kemiklerim;
Dürüldü kitabım baharda görülsün hesabım!...
Tomurcukla açıldı çiçeklerle şahlandı,
Kara toprağın karnından zorlanarak haykırdı
Hayat çizgisinde göz kırptı, ölüme aşıktı;
Aşkından lime lime olup tespih gibi ipe dizildi
Bir an evvel alıp anamın kucağına bırakın beni!...
Yaşamadım ki hiç, öldüm mü ben şimdi,
Yaşamayan birine ölüm fermanı verilir mi,
Haremiler kuşatmış şu koca evreni,
Konmadan göçer miyim ne çalar bu bam teli;
Azrail kapıda, eğlendirdi durdu bu emeller beni!...
27.10.2015/21.16/Çamlıca-İst/Erol Kekeç
