Tutsaklık hızlı adımlarını bu gecede bana doğru atarken

Kaçmanın imkansızlığı gözümde gün gibi beliriyor

Gecenin ahengine dalıp, hatıralarım dahi susarken

Güneş yemin etmiş gibi gönül eline doğmuyor



Ötelerden haber gelmez, hayaller tek tek batarken

Karşımda duran fotoğrafın, fena ahvali anlıyor

Ben konuşuyorum, o susuyor alem beni dinlerken

O’na doğru bakarken sanki gözlerini saklıyor



Suretini hatırlıyorum, sesin hafızamda kaybolurken

Ne büyük gariplik, bu haller bir haberi veriyor

Soluğum kesiliyor olmadık yerde, hızla yukarı çıkarken

Küçük bir rüzgar, güçlü sandığım gövdemi yere çarpıyor



Kalem, kağıt, gelmeyen Sen boşluğumu yoklarken

Tarifine uygun kelimeler bir zamana sığmıyor

Ben, senin rüyama girmediğin her geceye söverken

Yine gelmiyorsun, ne acı ki ömür sürekli kısalıyor



Ölüm, mekan tanımaz halde sonları yaşarken

Sabır, içinde bulunduğun bir geleceği bekliyor

Ben, sabrın verdiği cesaretle dakikaları sayarken

Zaman, içinde bulunmadığım bir geleceği kolluyor