Ne bir bela ki adı kerbelâ,
Fitnelik hasetlik çıktı ayyuka,
Zuhur etti muaviye gibi bir bela,
Her bir şey bir yana,
Yaptığı ilk icraatla,
Başladı "islam"ı temelden sarsmaya,
Ömrü vefa etmemiş olsa da,
Vasiyeti devir oldu yezid-i evlada,
Halk-ı küfe zülüm’e maruz,
Ümmeti "Muhammed" halden bi’zar,
Binlerce name ile arz-ı hal eylediler,
İmam-ı Hüseyin’e feryadı imdad ile,
Evladı "Resulullah" asmadı kulak kimseye,
Yetmiş yareni ve evladı iyâdı ile,
Tez elden revan oldu küfe’ye,
Aldı haberi yezid bindi küplere,
Katleyledi ilk evladı "Resul’den" müslim’i,
Amacı korkutmak idi halk-ı küfe’yi,
Evvelce "İmama" bi’at edeceklerini,
Beyan etmiş iken küfe’liler,
Korkudan saf değiştirip bi’at ettiler yezide,
Katıldılar orduyu fitneye,
Ümmeti "Muhammed" halden bi’haber,
Yetmiş yareni ve evladı iyad’ı ile erişti küfeye,
Lakin fitne tuzaklar kurulmuştu sınırı küfe’ye,
Mübarek ay-ı muharrem ilk on günü,
Çemberi fitnenin esaretinde geçti,
Nazar ettiler çöl sıcağında derya’yı fırat’a,
Bir damlası dahi girmedi kursaklarına,
Boyun eğdiler zalim yezid’in fermanına,
Oklar yağmaya başladı gökten yediz emri ile,
Bi’atı red eden,
İmam-ı Hz.Hüseyine, ve ehli yaren’ine,
Tüm sevdikleri tek-tek şehit oldu,
Mübarek gözleri önünde,
Hangi yürek dayanır ki böylesi bir zülüme,
Yer ağladı gök ağladı,
Kıyamete kadar mümin yürekler dağlandı,
O gündür bu gündür "Kerbela" yasa bağlandı..!