6
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
647
Okunma
Yaşayan ölülerin senfonisi,
Başlıyor çalmaya gizlice sokaklar’da.
Tek duyduğum karanlığın boğuculuğunda-
kendi sesimle bir başımayım.
Yanlızlığı tercih eden,
İnsanların ölümü,
Bir tapınak haline gelmeliydi,
Sevmenlerin simgesinde.
Kutsallıktan bahseden dinciler neden-
Gözyaşları kutsal değil?
Yaşayan ölülerin işten geliş vakitleri bu saatler.
duygularımı benden alanın-
Sesini duymaktayım şimdi ve;
Böyle kimse ağlamamıştır parçalı bulutlu...
Yaşayan ölülerin senfonisi,
Başlıyor çalmaya gizlice,
Mevsim rüzgararları ekim de böyle sert geçer.
Bazen üzüyor,
Bazen alıp götürüyor bir şeyler,
Bazen yok ediyor bazen hayat veriyor,
Bu yaşayan ölülerin senfonisidir-
Mevsim rüzgarlarının ayak sesi,
ne kadarda sert esiyor bazen rüzgarlar ...g
5.0
100% (8)
Cevap Yaz