O kadar yalnızım ki nerde arayıp dursam
Kalbimde bir tek seni niye bulamıyorum
Vahasız çöle düşsem susuz kalsam kurusam
Yaşamımda sen yoksan bende olamıyorum

Şu uzakta görünen bizim dağ mı ova mı?
Gitsem o yöne doğru bulur muyum yuvamı
Ey kuzeyden esen yel bilir misin evimi
Bir selam götür bari mektup salamıyorum

Her gece karanlıkta hüzünlenip yaslanan
Sessiz sakin ağlayıp kirpikleri ıslanan
Uzaklardan bir yerden ağıt yakıp seslenen
Biri var da duymuyor sesi alamıyorum

Acep hala yaşlı mı güzel kara gözlerin
Beni yakıp kavurur sönmez kalpte közlerin
Hala kulaklarımda baldan tatlı sözlerin
Kim bilir kimlerlesin simdi bilemiyorum

Günü tek tek sayarım biter karanlık iner
Sevinemem geceye çünkü yıldızlar söner
İçimde bir yerlerde yaram durmadan kanar
Bilmiyorum neresi bulup silemiyorum

Ulaşsa bile sana giden yolların ucu
Yolları bitirmeye yetmez dizimin gücü
Yüreğimde dururken verdiğin bunca acı
Şaşıyorum kendime neden ölemiyorum...

15.10.2015 04.30-İZMİR(2)
Ömer Sabri Kurşun