Feryâdı ömrünün son bestesine
Hüzünlü çehresi, nurdan ihtiyar
Özlemi sıkışmış kısık sesine
Sevgiyle beklenen yerden ihtiyar

Saçları bembeyaz hislenmiş gibi
Ulvi seslenişe yaslanmış gibi
Hurilere inat süslenmiş gibi
Vazgeçmiş eşyadan vardan ihtiyar

Mecâlsiz bakış âh, kimin vebâli
Hissetmez Ayşeler nerede Ali
Vallâhi sonumuz meçhûl ahali
Çehresi nurâni surdan ihtiyar

Edep saygı şiir dâva hece ne
Sıkıntı gam acı keder gece ne
Düşkünler evine kimler gücene
Masûm mahzûn bebek olmuş ihtiyar

Hasret boynu bükük evlatlar kayıp
Ne bir vefâ kaldı ne de sıdk, âyıp
Çekirdek bozuldu her şey acayip
Yaşlı dünya kopmuş “bir”den ihtiyar

Duâ pınarları torunlar derken
Kapıya koşarlar her sabah erken
Huzurevi neymiş evlat var iken
Âhları efsunlu yârdan ihtiyar

Kimi eşsiz gılman kimisi peri
Hazzetmem huzurev öteden beri
Evin başköşesi onların yeri
Onlar birer derviş pirden ihtiyar
Bakanlar bahtiyar yazan bahtiyar

Ömer Ekinci Micingirt