NASILSA GÜN IŞIYACAK
Çıkmalıyım şimdi Konağa
Hisar altı kahvehanelere
Bu saatte
Gecenin şafağa koştuğu vakitte
Birkaç
Sabahci şair kalmıştır nasılsa
Tahta sandalyeye tüneyen kalemi ile
Öyle bir sövsem
Kurtaramadığımız heceler hatrına dizelere
İki kelamın beli yerine kırsam riyakar kalemin ince belini
İç çekerek birde
’’Kadın’’ desem üstad
Akademisyen bir dille
Toprak kadar doğurgan
Bereketli çiçeklerin arasında sırıtan ayrık otu kadar yalnız
Yada
Vatan
Yada aşk
Kimin elinin hangi sol cebinde
Kurcalanıp
Bekareti bozan cibiliyetsizlerde
Değerler diye nara atsam
Kahvehanenin ortasında ellerimi açıp
Koysam postamı
Şamar kelimelerle
Var sende söyle
Şairim
Çay deminde nerde kalmıs yerenlikte
Kalkıp üç kuruşa telvesinde ararsın
Kayıplarını
a şaşkın
Ve
Eee desem daha ne var yok ?
Sabah güneşini bekleyen geceye
Bakan gözlerin demez mi ?gözce yürekçe
Yokmu bu deliye bir timarhane
Dersin demesine de
Dile gelir içine dolanan mürekkep
Nah var !!!! ’’sende o yürek’’
En iyisi oturayım oturduğum yerde
Çıkmayayım nasılsa havada ışıyacak....
Yeşim Demirelli