“Onurlu bir rüzgâra kardeş olmaktır/
Sorgulamadan masumiyeti masum kalabilmektir…”

Sevgiler tımarlandığından beri
Saygıda bitti üryan dağlarda
Zamanlar nefret sığınağı
Gölgesi bozuk yazların
Ayrılık karanlık bir
Orman kuyusu…

Gülüm!
Ölmek makûs talihe
Meydan okumaktır bazen
Derinlerde acı sökmek köklerinden
Kara bir örümcek ağına ağıt bağlamak

“En şereflisi de kavgada ölmek
Gün yüzlü karanlıklara inat…”

Ne o sendemi ağlıyorsun sarı yıldız
Diyebilmektir bazen ölüm…

İnsan kırıldı ellerimizde
Hançerede bağ bozumu
Dil saklanıyor dağlara
Kendini deşifre hayat

Allanamadık
Dallanamadık
Listeler dolusu adımız
Çentik atıldı yaralara

Potinlere sindi akıl
Kan bulaştı duvarlara

Oysa!
İki dirhem sevgi ekecektik
Çiçeğe durmuş alınlar boyu
Tarlalar boyu/

İsyan var isyan
Yürek çalmak değil
Kuru üzüm dallarından
Devrilen çam/
Giden insan

Bence ölüm
Ardında onurluca yaşam bırakmaktır
Her gün ölmekten iyidir bir defa ölmek
Hüzün kurşunlarına inat
Barışa gelmektir
Bakışları kınalı
Gençlerle…