Ben baştan sona gidiyorum,
Öyle yüzleşiyorum kendimle anlıyorum
Daha sonraki yanılgıları doğuran,
Hep o ilk acı, o ilk kaybediş, o ilk gözyaşı
O ilk kez yıkılması bir insanın
Diğer kaybedişler ise, sadece
O ilk acıyı hatırlattığı için acıdan sayılıyor.

Her şeyiyle gerçek olan aşk,
Eğer bir kez yaşanıyorsa,
Acılar diye bir şey yoktur aşk serüveninde
Tek bir acı vardır, yani o ilk kaybediş, o ilk gözyaşı
Ondan sonrakiler, o ilk acıyı tazeleyen
Yeni yüzler sadece, yeni bedenlerde
Karşımıza çıkıp kendisini bize hatırlatıyor.

Dinmeyen o ilk sancı, gömülemeyen o eski yüz
İnsan her kaybettiğine âşık olmadığı halde,
Yine de üzülüyor, onu yeni bir acı,
Yeni bir kaybediş olarak görüyor
İşte aşkın en büyük numarası bu aslında
İnsan her yeni kaybedişte,
O ilk kaybettiğine yas tutuyor.

Başka bir kılığa giriyor ilk acı, başka bir ses,
Başka bir ad, başka bir beden olup çıkıveriyor
İnsanın karşısına, yoksa bir insan
Aşk serüveninde birden fazla kişi yüzünden
Acı çekecek kadar güçsüz olabilir mi?

Sami Arlan..