Biraz Ahmet Kaya’dır ömrüm
Öyle dik öyle isyan öyle sürgün

Otuz yıl öncesinde bir mektup içerisinde
Önce saçların geldi bir tutam
Öyle kestane öyle ince telli öyle vurgun

Biraz Abdurrahim Karakoç’tur ömrüm
Öyle naif öyle titrek öyle Mihriban

Sen henüz on yedisinde bir yaprak
Düştün bir düşüşle ömrüme
Öyle zarif öyle içten öyle mutlu

Biraz Orhan Veli’dir ömrüm
Öyle âşık öyle garip öyle İstanbulludur

Hep kesişiyor yolumuz
Bir çocukluğun yeşerdiği yıllar
Sen İstanbul’un Çengelköy’ünde
Ben hep Kız Kulesi’nde oturdum
Öyle yorgun öyle vakur öyle durgun

Biraz Nazım Hikmet’tir ömrüm
Öyle hisli öyle tutuklu öyle Hiroşima

Bir bebek doğuyor, bir çocuk yürüyor
Bir genç aşk oluyor ve bir genç kız gibi ömrün
Öyle vefalı öyle sadık öyle âşık

Biraz İsmet Özel’dir ömrüm
Öyle sarsan öyle Yusuf öyle Erbain

Bir Bayram sofrasıydı gözlerim değince gözlerine
Armut ağacında bir deli âşık, türküler söylerdi gönlüm
Öyle kaçak öyle vurgun öyle çılgın

Kutlu bir yolculuktur ömrün(m)
Biraz Mekke biraz Medine biraz Kudüs’tür

Iki baston olur sana bedenim Hac ile
Biri Cemarat yolu biri aşkın adı Kâbe
Sen kalbinde kuş heyecanları ile koşarken iki tepe arasında
Seyreyledi gözlerim seni bir Safa bir Merve’de
Öyle mülteci öyle Hacer ve öyle İbrahimce

Mehmet DEMİRKAPI