5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1008
Okunma
İki damla yaş,
Süzüldü gözlerinden,
Annesiz kalmanın acısı,
Körpecik yüreğini,
Yaktı ta derinden.
Kulaklarında çınlıyordu hala,
Yavrum, kuzum,
Kızım demesi.
Kucağına oturtup incitmeden ,
Nezaketle,
Öpe, öpe sevmesi.
Kalmamıştı sahip çıkacak,
ALLAH’ dan başka kimsesi.
Boğazında kalmıştı büyümeden,
Çocukluk hevesi.
Çaresizce bırakıp gitmişti,
Onu , yapa yalnız Annesi.
Sanki yanaklarında duruyordu,
Kondurduğu sıcacık busesi.
Ağlıyordu hüngür ,hüngür,
Unutturuyordu her şeyi,
Matemli, içli sesi.
Artık yoktu,
Onu saracak annesi.
Hiç gitmiyordu hayalinden,
Tebessümle gülmesi,
Alıp gitmişti ondan her şeyi,
Ölümün sessiz sesi……….
Ömer KILIÇBAY
Cevap Yaz