Neydi sahi o üç kelimelik tek cümle
hatırladın mı?
Sen,
“seni seviyorum bırakmam” demiştin
bende tamam demiş… gülmüştüm…

neyse sonra seninle,
etrafına mis gibi kokular saçıp baştan çıkaran
bir pastanenin önünde durmuş
tahta birer iskemleye oturmuştuk…
tavşan kanı iki çay söylemiş,
elmalı,portakallı, çilekli kurabiyeler yemiştik…
hiç unutmam
sen en çok portakalı olanı sevmiştin….

o gün sen bana demiştin ki,
karşıma değil yamacıma otur,
uzağımda değil yakınımda ol,
ol ki,
dizin dizime yüreğin yüreğime değsin!…

gidip,
umuda mutluluğa huzura doğru
iki bilet almıştık iskeleden...
mutlu muyduk?
bence mutluyduk…
yolcular , işportacı kadın, martılar bile şahit
sorsan hepsi sana birer birer anlatır...

biliyor musun daha önce bana;
hiç bu kadar anlamlı,
hiç bu kadar zevkli gelmemişti bu kısa yolculuk…

Hani bir ömür harcarsın da bir gün kadar etmez ya,
Oysa biz bir güne ne ömürler sığdırıyorduk
yaşa yaşa bitiremiyorduk…
o kadar ki
her anı binlerle çarpıp milyonlara bölüyorduk
çıkan her sonucu kendisiyler çarpıp
zamanı katlıyorduk…
duyguları ilmek ilmek işleyip,
birbirimizi zerre zerre yaşıyorduk…

sahi ne kadar sürmüştü ?
kaç günde kaç ömür harcamıştık senle?
hesabı mı? Tabiiki bir başka şiirde …

Şiir Heryerde
05/10/2015 asiye gölgen