Sükût-u Vâveyla


Geceden düştü hayallerim, yorgun ıslak kaldırımlara
kim gömdü karanlıklara gök kuşağını?
çıkarın...



bir isyanın haykırışı içimde
sokak kayıp,
adres yok
bir şeyler daha eksik...


dök eteğindeki çakıl taşlarını
saç savur!
bir tarafımda düş yangınları
yanmak kolaysa yak,
kavur!


bu sabah güneş balçıkla sıvanmış
ışığı çamurdan
ellemeyin gözyaşlarımı
bana annemi çağırın
o kessin saçlarımı!


belki de büyümedim ben hala
günüm takıldı geçmişe...
ay’ı tutuklamıştı zaman
yıldızları bugün uğurladım
hüznüm kanıyor kabuk tutmayan yarasından.

d u r d u r u n!

şah damarını kesmişler boynumun
etrafım kan gölü

b o ğ u l u y o r u m

dediler ki bir masal bu
sonu mutlu bitmeyen.
deniz, sal ve ben
yolculuk sabahı olmayan geceye...
göm karanlığı karanlığa
haydi haykır vaveyla!
belki de bu şeytanın öcü,
tek tek yutkundum kelimeleri
boğazım düğüm düğüm...
konuşursam,
susturun!

k a n ı y o r u m!

ilk harfleri vurdum, kan damlıyordu kelimelere,
ardından bir kaç söz...
Seni seviyorum!
artık cümle kuramıyorum...


ELİF KESKİN (KARABULUT)...ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
2001/ Haziran / kayıp düşler


Şiirime nefes olan Turgay Coşkun abime sonsuz teşekkürlerimle...