AŞIK VEYSEL

Hayat, hünerlerini gizli gizli anlattı
Felekten ilk darbeyi, çocukken tattı Veysel
Eller oyun oynarken, onu evde ağlattı
En güzel yıllarını talihe sattı Veysel

Dünya zindana döndü, kaybedince ferini
Dağlarda kar eridi, işitince zarını
Mevla merhamet etti, salıverdi nurunu
Aşkın bütün tozunu, o anda yuttu Veysel

Detaylı tanımadı ne ovayı ne dağı
Ağaçı şöyle dursun, incitmedi yaprağı
Sazlar onu çok sevdi, oda kara toprağı
Dost dedi inleyerek özüne kattı Veysel

Gayesiz geçen ömür vuslata yetmiyordu
Âlemi seyretmekle bütün iş bitmiyordu
Sevdasız güzellikler beş para etmiyordu
Şirin gönül gözünü hep açık tuttu Veysel

Çiftçi Baba dost dedi fetheyledi burcunu
Dünya fani diyerek doldurmadı hurcunu
Hayat denen tüccara ödedi tüm borcunu
Gönül rahatlığıyla tabuta yattı Veysel

AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)