Biz ne fırtınalar gördük,ne tufanlar,
Biz ne kışlar yaşadık,ne ayazlar,
Biz ne geceler olduk, kör karanlıklar,
Biz ne kuru gürültüler duyduk,ne çığlıklar,
Biz ne acılarla dolduk,zehir zembelek,
Yolumuzu kaybedişlerimizde oldu bilmeyerek.

Ama ;
Biz hep (BİZ) olduk, bir elmanın yarısı,
Biz hep (BİZ) olduk, çimenin yeşili,güneşin sarısı,
Biz hep (BİZ) olduk, göğün mavisi,denizin dalgası.
Biz hep (BİZ) olduk, dağdaki kardelenin güneşe sevdası.

Bitecek elbet bu
Fırtınalar, tufanlar,
Kışlar,ayazlar,
Geceler,kör karanlıklar,
Gürültüler,çığlıklar.

(BİZ)im olacak tüm sonsuz yarınlar,aydınlıklar,
(BİZ)im olacak tüm ovalar,ormanlar,karlı dağlar,
(BİZ)im olacak tüm nehirler,denizler,okyonuslar,
(BİZ)im olacak tüm caddeler,sokaklar,kaldırımlar,
(BİZ)im olacak köyler,şehirler,kasabalar ve dünyalar.
Hsevin 15/08/2015