9
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
1681
Okunma

hayatın neresiydi burası !
zaman ütüsüz giyerken her ânı
boyundan büyük bedenlere sığmanın câzibesine kapılır
nefesi alındıkça verilen tek şeydi yaşam
daha dün teninde heceliyordum acemiliğimi
varlığının telâşına sarılıp
ellerinden asılıyordum umûda
daha dün dudaklarından düşen seslere kanıp
ruhunun derinlerine kaçırılıyordum
göğsümün orta yerine yerleşiyordu öğünlerin
aç durmuş
geç kalmış anneliğimi besliyor
yataklık ediyordum her şeye
gözleri huzurun aşısı , her evlat gibi !
şimdi
ne yerde
ne gökte
besmelesi çekilen bir dua üzerimizdeki
bakışlarının ısıttığı yuvamızda can bulur kurumuş gülüşler
adım adım ilerler gün ertesiye
oğlum !
yolun aklımın ucu
02/10/2015
eMİNeYZAMAN
09;00
5.0
100% (20)