Bugün…
Silikleşmeye başlayan anılarımın
Buğulu penceresinden bakacağım hayata.
Ardından…
Senden bana kalan her anı için
Bir çizik atacağım buğulu pencereme.
Süzülüp giden her bir çizgi
Beraberinde götürsün bende kalan izleri.
Ah şu bende ki ben var ya ben,
Nasıl da anlamsızca
Canına can bilmiş yıllarca seni.
Anılara sarılmak ısıtmaz oldu beni,
Farkında bile olmadan
Sensizliğin zirvesinde üşüyorum şimdi.
Ey sen!
Yoruldum, nefessiz kaldım
Peşin sıra koşmaktan
Son bir kez olsun duy sesimi.
Bundan böyle
Geçip giden zamana aldırmadan
Vefasızlıklarla yoğurarak kendimi,
Kapatacağım sana ait eski defterleri.
Başka türlü çekilmez ki
Bu dünyanın çilesi.
E. YAVUZ