Cevizli parkı Kastamonu’nun, burası;
Sağı, solu sokaklar,
Önü ana cadde,
Arkası İsmail Bey kayası.
İsmail Bey kayasına vermiş sırtını,
Sanki şahin yuvası;
Üstünde külliyesi, bir cami,
Deve hanı;
Kaya sarp, kaya yüksek,
Oyuk bir Roma mezarı
Dikmişçe gözlerini
Etkiliyor insanı.
Çam, köknar, ağaçlar,
Birde dalları sarkık salkım söğüt konaklar;
Şu yanlarda sokaklar,
Sıralanmış eski konaklar.
Bir ceviz ağacı, görünüverir,
Cevizli parkı burası Kastamonu’nun,
Yılda bir, meyve verir.
Banklar sırayla, ya karşılıklı,
Oturup anılar anlatılır,
Ya da sevdalar yaşanır;
Kaykaylar, salıncaklar ve sair.
Üç kız, iki oğlan kartopu oynuyorlar
Şamata, gürültü;
Kar kaplamış beyazlığıyla ortalığı,
Ocağın sekizi, iki bin sekiz,
Kim bilir, belki bir yıl sonra biz yokuz.
Cevizli parkı Kastamonu’nun burası,
Dizelerim, bir yaşam hatırası.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu cevizli park 08.Ocak.2008 11.58