Gecelerin matemi suskunken kederinden,
Küçük sahil köyünden bir ses geldi derinden.
Işıl ışıl ışıdı aşık gözünde nurla,
Sevmek çok güzel" Dedi maşuğuna onurla.
Adı mutluluk muydu adam tereddüt etti.
Elini uzatınca ateş-i cana yetti.
Ak saçının teline, yaşına yakıştırdı.
Bir lokma bir hırkaya aşına yakıştırdı.

Hayal mi gerçek miydi yumdu açtı gözünü.
İşledi dimağına kadının her sözünü.
Dalan gözü düşledi, Ferhat ile Şirini,
At dedi yüreğine şu mazinin kirini.
Hiç bir şey değişmedi demek rüya değildi.
Bir olalım diyerek diz çökerek eğildi.
Mavi umutlarına huyunu yakıştırdı.
Gözünden akan yaşın suyunu yakıştırdı.

Kapkaranlık şehirler, yüz çevirdi güneşe.
Seyyah olup gezdiler ikisi de pür neşe.
Mutluluk pınarları artık onlara aktı.
Yağmur onlarla yağdı şimşek onlarla çaktı.
İki gönül bir olup kenetlenince eller.
Nasıl çözülmezdi ki şiir olmazdı diller.
Ay yanında güneşi, geçeye yakıştırdı.
Sevda sözcüklerini heceye yakıştırdı.

Tanrı’nın bir lütfuydu yaşanan bu ilkbahar.
Yaz direnip onlarla, gelmiyordu sonbahar.
Herkese anlatmalı bu sevda masalını,
Aç dedi enginlere çevir dedi salını.
Sevmek iki cihanda dünya malı zahiri,
"Nazım" boşa yazmamış "Zühre ile Tahiri"
Gözlerinin şavkını aşığa yakıştırdı.
Bak dedi gözlerime maşuğa yakıştırdı.

Bu masal uzar gider ya Dicle ya Fırat’a.
Birlikte gidecekler ahirete, sırat’a.
Nice aşklar yaşanmış asırlardan beridir.
Sevmek alın yazısı sevda alın teridir.
Mısralar gülümserse şiir aşk olup çağlar,
Hüzünler uzak kalır yalnız mutluluk ağlar.
"Telli pullu yağmuru" gözüne yakıştırdı.
Teknedeki hamuru özüne yakıştırdı.

21 Eylül 2015/Saat 00.35
Batıkent/Ankara

Şiir Mehmet Fikret ÜNALAN
Yorum Nevin Elbasan ÜNALAN Mehmet Fikret ÜNALAN