Sen yoksun ya!

Kafesinde feryad eden kuşlar gibiyim.

Ağlasam da, sızlasam da duyulmaz sesim.

Bütün umutlar ışıklarını söndürdü,

Koyu bir karanlığa büründü dünya.

Beynime işlediğim hayalin,

Siliniyor benliğimden yavaş yavaş.

İsyanlardayim !

Çığlıklarımı kimse duymaz oldu.

Gurbet ellerde

Yalnızım artık...

Bir ben birde gözlerimde silinmeyen hayalin.

Bilmez misin?

Hasretin alev alev yandığı yerde,

Kül oldum, savruldum anlamsızdım

Zaman zaman.

Dudakların kuruduğu çöllerde,

Sel olup akmadım mı sanırsın?

İşte öyle bir günde sen geldin,

Öyle bir sıcak,o kadarda yakıcı...

Buharlaştım varlığında,

Yok oldum.

Şimdi

ne sen varsın,ne de sıcaklığın.

Ne de

Bana,beni geri veriyorsun.

Ne de

Geride bıraktığın bu kül yığını

Ne haldedir diye dönüp bakmıyorsun.

Şimdi

Her sey anlamsız.

Öldürdün ya beni!

Gönül sarayımı yıkarken,

İçerisindeki seni de yaralamışsın.

Şimdi sen,

İki kişinin katili...

Artık,ne desem faydasız.

İnan sana küsmedim.

Anlamsız gidişine

Bir şey demeyeceğim.

Bir gün dönersin diye kapıyı kapatmayıp,

Hasreti gurbetimde ,sevdanı yüreğimde taşıyorum...

Umutlarımı yıkarken

Öldürmedin ya beni süründürdün!

İşte buna yanarım...

Kapanmaz bir yarayım,

Gece gündüz kanarım.

Olsun!

Yinede ben seni,

Ateşinde yansam da

Külünde savrulsam da bekleyeceğim ....



Yorum: SESSİZ PERİ
YARALI_34