İflahımızı kesmede ulaştığımız her gece
Hataların emzirdiği günahlar ümitlerimize sanki birer cellat
Ne hazin ki bu halin seyircisi olmuş kainat
Vicdanların pınarları kurumuş heyhat !
Ne olur eğilip de bir görebilsek ?


Zamanla yarışıp; lakin zamanın esrarına yenik düşenleriz
O coşkun sudan bir tası ise yudumlamaktan aciziz
Mazi zaten yitik, istikbale henüz malik değiliz
O halde anı yaşamaktan neden bu denli mustaribiz ?
Muhabbete duacı eller uzanmada bizlere
Biz ise henüz o muhabbete uzak diyarların esiriyiz
Acep ne olur bir tutabilsek ?


Nidalar yükselmede semalara, zulmümüz arşın sütunlarını titreten bam teli
Hayli zaman olmuş alemlerin çığlıklarını işitmeyeli
Maddeye aşina bedenlerimiz fani,
Sonsuzluğa gebe ruhlarımız ezeli,
Ne güzellikler yeşerir oysa sinelerde, uhuvvet sularını serpebilsek


Hayaller semanın denize gülümseyen çehresi
İnancın, gayretin kesilmez sesi, soluksuz nefesi
Geyemiz sevmek, sevgi topraktan gelenlerin aşinası
Budur yaşamanın asıl gayesi, zaten olamaz ki ötesi
O vakit ,
Her mevsim bahar
Her sima bir gül
Her gönül Gülşen olur
Bir bilsek, bir bilebilsek…