Şair:

Önce ben
demeyi öğren
nedenmi dersin
Sen var olduk sürece
varlığını yaşatabilirsin

Sen:

Şimdi ne demek bu
söyle be şair
ben demekle
neyi kast ettin
yoksa bencilliğimi
kalktın bize öğrettin

Şair:

Önce can
sonra canan
sonunda herkes kendine buna inan
herkes seninle bir yere kadar
sen seninle mezara kadar

Sen:

Bazeleri Pazara kadar mı diyorsun
şimdi beni baya şaşırtıyorsun
kime güveneceğiz artık belli değil
bu zamanda ana baba evladına söz geçiremiyor
herkes hep bana hep bana diyor
sonunda tüm cahillikler yapılıyor
iyi gününde dostun belki bulunurken
kötü gününde kimse yanında olmuyor

Aslında okadar yalnış değil yazdıkların
Gidişat çok kötü
bilmem neyin peşindeyiz
bir karış toprak uğruna
can alma derdindeyiz

Şair:

Önce ben demekle
Bencil ol demedim ve demem
Önce sen sağlıklı ol ki
var olasın
azrail zamanın gelmeden
kapını çalmayasın

Sen ne kadar sağlamsam
Özünde sözünde
işte okadar güvenir insanlar kişiliğine!

Unutma sen var olduk sürece
sevenlerine faydan olur onlara güç olursun
zamanı gelir köprü olur gittikleri doğru yolda
zamanıda gelir duvar olursun gitmek istedikleri yalnış yolda..

Son sözüm var dostum sana
bu nasihatımı sakin unutma..

Taşıyabileceğin kadar
karşındakine yük ver
tutabileceğin kadar
karşındakinden söz bekle
kesinlikle DÜRÜSTLÜK BEKLİYORSAN karşı taraftan
bir aynaya bak sen dürüstlüğüne güvenebildiğin kadar
bekle onlardan...

DÜRÜSTLÜK İŞİNE GELDİĞİ GİBİ DEĞİL
İÇİNDEN GELDİĞİ GİBİ OLSUN...
KÖTÜYSENDE ARKASINDA DUR
NİYETİN BELLİ OLSUN....!

Söyleyeceklerim bu kadar...

Sen: Şairim sözüne söz ekleyecek sözüm kaldı desem ayıpmı olur.....

Şair: Estafrullah...

Söz ne kadar büyük olsada,
sözüne kalbten inandığın ve arkasında ölümüne durabileceğin kadar olsun...


Saygılarımlar...