Nasıl otursun ki bu deli gönül
El, alem konuşur dil isyan eder
Kalem yazsa bile serinletmez Nil
Kızıla boyanmış gül isyan eder

Sevdası, cefası attırır nara
Eseret zinciri dönüşür kora
Bahtının rüzgarı esince kara
Sana sevdalanan kul isyan eder

Akıl telaş ile pervasız döner
Şu kötü talihin ışığı söner
Endişe yok olmaz gönlüme siner
Gökteki figana hâl isyan eder

Diyar-ı vuslattan zulüm gitmiyor
Zırhlar korumuyor acı bitmiyor
Şu Kays’ın elleri mızrap tutmuyor
Sinesi yaralı tel isyan eder

Aşk ile kavrulan bir tek sen misin
Gülen dudakların eyvah mı desin
Naz’a, merhameti tutar mı yosun
Tuzağa, bu gönül el isyan eder

Gafilce dolanıp karar alınca
Ağlayıp, yazmayı çare görünce
Seherde zülfünü yele verince
Saçının her teli, kıl isyan eder

Gönül bu, ey canan tuzak tanır mı
Aşkından delidir,Kays uslanır mı
Çilesi olmayan aşk, aşk olur mu
Lüzumsuz’a sorsan Çöl İsyan eder

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ