1
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1060
Okunma
bir ağacın tepesinde g/örüyorum seni
ince uzun, servi revan
dirim konisi başın, yükseliyorsun göklere
yel benden, dal senden
kolların beni hayâlimde saran
gün ışığında çiçeklenir
ay ışığında seslenirsin
okşar yüzünü elim, dillenir dilim
’seni seviyorum’ deyiverir
özsuyu ağacın, taşı toprağa çeviren
kayaları ayıran tohumun gücü
saçların sarı polen, gövden bir kibrit alevi
dalını yele koyveren serviler, serviler;
yok olup giden sevgililer
kabristanda boy veren
yaşamla iç içe ölüm ağacı; dirim konisi başın
köklerin bende; aşk
kök salıp çoğalmak aynı bedende
Şaban AKTAŞ
06.09.2015
Fotoğraf: Şaban AKTAŞ
Cevap Yaz