İnsan oğlu bilmece,ömür yetmez çözmeye
Hem üzene küfreder,hem bayılır üzmeye

Üzen elbet üzülür,üzen bunu bilmiyor
Bir musibet gerekli,nasihatla olmuyor

Mevlam akıl vermiştir,o cehalet kuşanır
Meczup ona boşa der,o eşinden boşanır

Kul sözüne bakarak,kim boşarsa eşini
Allah onu kahreder,rast getirmez işini

Her gün balık istifi,gidip gelir işine
Buna sebep olanın,yine düşer peşine

Üç beş duble yol ile,bulununca kafalar
Sanki sefa oluyor,çekilen tüm cefalar

Kıt kanaat geçinip,helal diye avunur
Haram ile sürülen,saltanatı savunur

Ara da bir dank eder,durumunu sorgular
Yenileri es geçip,eskileri yargılar

Kabul edip her şeyi,kader deyip geçerler
Kim çok yalan söylerse,gidip onu seçerler

Seçtikleri fos çıkar,ama bunu görmezler
İnatları inattır,gayrıya oy vermezler

Konuşunca şaşırır,sanki melek sanırsın
Acil işin düşmezse,insanı zor tanırsın

Sana işi düşenler,her gün sorup ararlar
Senin işin düşerse,ne arar ne sorarlar

Dili Allah dese de,kalbi şeytan çağırır
Devam etsem yazmaya,deli diye bağırır

İstisnalar var elbet,sözümüz yok onlara
Onlar çıkıp konuşsa,bir ders verse şunlara

Yusuf ÇAKIR