Başka bir şehirden yazmayı isterdim sana..
Aynı havayı soluyamadığımız,
Bilmediğimiz sokaklardan,
Yürü(ye)mediğimiz yollardan,
Sıkışamadığımız kaldırımlardan yazmak isterdim..
Kaybolduğumda sana benzeyen birine adres sormak isterdim, sende kayboluşumu lanetleyerek..
Ucuz bir pansiyondaki boş duvarlara hayalini asarken yazmak isterdim, umutlarımı gözlerine astığım gibi..

Veya yüreğimin vatanından çok uzakta, haritada yerini bilmediğim,
Mevsimlerin bile farklı olduğu bir ülkede ,
Dilini bilmediğim insanların arasında,
Anlamadığım müzikleri dinlerken,
Gözlerini sek doldurup bir kadeh daha içmek isterdim senden ve korkunç kederinden..
Bilmem kaçıncı caddede zil zurna sarhoş yüreğimle,
Aşağılık bir serseri gibi dolaşıp, sana yazdığım ve hiç duyamayacağın şarkılarımı söylemek isterdim..
Dalamadığım uykulardan uyanmamayı çok isterdim rüyamda sen varken..

Fakat mümkün değil..
Aramızda küçük küçük semtler var toplayınca bir ömür mesafe olan.
Hem çıkamıyorum ki senin sokaklarından.
Mühebbet bir mahkum gibi kaldım senin şehrinde..
Azılı bir suçlu gibiyim yüreğimin başkentinde..
Ve bu şehirde bütün yollar sana çıkıyor.
Ayak basmadığımız bir çıkmaz kaldı mı ki seninle veya kaçırmadığımız bir dolmuş?
Kader tüm sokaklarına mayın döşemiş,
Sensiz attığım her adımda kan revan içinde bir parçamı kaybediyorum..
Ve parçalandıkça daha da çoğalıyorum eski acılara yeniden yem olmak için..

Ey kalemimi sızlatan cennet gözlü kadın!! yine rahatsız ettin geceyi, ve gece hırsını benden çıkarıyor..
bu gece de olmayışının şerefine olmayan rakımı tokuşturuyorum hasretinle..
ve saat yine beni sen geçiyor yokluğunun cehenneminde...