13
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
867
Okunma

Kırık döküktü yüreklerimiz
Bitap düşüyordu hep düşlerimiz
Salıvermiştik umutlarımızı maviye
Bir balıkçının ağlarında
Tutunuyordu belki hayata...
Deniz kabukları,
Rüzgar çanı olarak hayat bulduğunda
Onun sesi ile arınıyordu
Belki ruhumuzda.
Yeniden kanat çırpıyordu
Bedenlerimiz aşka...
Zifiri karanlıklar,
Aşk ile dönüyordu yine güneşe
İçimizde yükseliyordu şarkılar,
Son volüm ve biz yine pür neşe...
Selda Akçay...
5.0
100% (19)