Yılların yükünü sırtıma sarıp
Kendimi yollara vurdum bu gece
Aşılmaz denilen dağları yarıp
Ferhat’ca hayaller kurdum bu gece

Bu gece kendime yabancı oldum
Empati yapmaya bahane buldum
Maziye daldıkça dirildim öldüm
Hayaller mekanım yurdum bu gece

Çöllere düşürdü kader yolumu
Leylasız bırakıp büktü belimi
Ölmeden yaşattı bana ölümü
Mecnunca dolanıp durdum bu gece

Bu gece yollarım çıkmaza vardı
Gönlümü tarifsiz hüzünler sardı
Duyardım;eskiler,sorulmaz derdi
Aşığa bağdadı sordum bu gece

Ah çekip yanarak küllere döndüm
Bedenim yanarken içimden dondum
Külümden tutuşan Aslım’sın sandım
Keremce kabuslar gördüm bu gece

Bu gece aklımın aklını aldım
Akılsız baş ile baş başa kaldım
Her şeyi boşlayıp kendime geldim
Delilik sefamı sürdüm bu gece

Yusuf ÇAKIR

Şiirimi seçkiye layık gören seçki kuruluna ve okuyan,yorumlayan herkese TEŞEKKÜR EDERİM