TERÖR

Sağlıktan, Sanattan, Bilimden
Hatta İnsandan üstündür diyerek
İdeolojiye sarıldılar
Aidiyetle
Büyüdüler
Sıkıntımızı artıran
Seni bana düşüren
Ajan provakatörün elinde
Oyuncak olan
Emperyalistlerin tuzağındaki
Zavallı oldular

Seçilmiş travmayla
Zafer kazanmış insan edalı olan
Teröristin verdiği acıyı çok çektik, çekmekteyiz...
Korktuk, kaçtık…
Tanık olmadığımızı zannettik
Ateş düştüğü yeri yakar dedik…

Kanun önünde
Terör garibandır,
Kimsesizdir,
Şefkat ister…
Öteki durumda;
Acımazdır
Aniden hareket eder
Gündüz sen, ben
Gece Terörist
Sıradanlaşmış haliyle;
Kim varsa
Her neyse;
Vurur seni beni
Hatta kendini…

Kaybolmuş Terörist;
Karanlıkta bir sokakta
Sözde teoriyle
Üretilen bahane ile
İnsan hak ve hürriyeti ile
Öğrendiklerini
Asimetrik bilgi çerçevesinde
Kullanarak vurur seni beni…
Unuttuğumuz kardeşliğimizi;
Sevgimizi;
Hatırlatırlar…


Sen ve ben anladık ki:
Terörün;
Seninki, benimki;
Dini, gurubu, haklılığı
Kültürü yoktur…
Çünkü yaktıkları, yaraladıkları
Yürek senin, benim…
O ise lanetlidir…

Şiddet ile bir yere varılamaz.
Terörün sona ermesi arzumuzdur...
Saygı ve sevgi ile birlikteliklerimizin artması için
Demokrasiye evet...
Değerlerimize
Kişi hak ve hürriyetlerine evet…
Teröre, tehdite, şantaja;
İnsan ticaretine, istismarına
Madde bağımlılığına ise
HAYIR…

Övündüğümüz
Uğruna feda olduğumuz
Yaşattığımız

Efsane
Rüya
İnsan ise
Şehidimizdir…

Yitire yitire
Kayboldular
Vatanlarında
Zamanda anlıkları hızla yitti…
Şehit, acı, korku
Kıyas, ideoloji
Karışmıştı..
Eledik
Kalan tortuda
Gördük ki
Onlar şefkate muhtaç;
İşittik ki
Kendilerine dönmüşler
Tattık ki
Acıyı, yokluğu, eksikliği anlamışlar
Dokunduk ki
Sana, bana dönmüşler
Kokladık ki
Sevgili İnsanlar
Tövbe etmişler
Artık terörist değildiler
Adları Barış, Saygı ve Sevgi idi…