Her yaz olduğu gibi
hitme zamanı arkadaşların
Tek tek su dökeceğim arkalarından
Gözlerimin önünde kayboldukları anda
Oracıkta çöküp
Başım avuçlarımda
Hüngür hüngür ağlayacağım.
Yine yalnızlığın sofrası kurulacak
Birer birer sönecek lambalar
Tıpkı benim gibi
Boynunu bükecek
Öksüz kalacak sokaklar
Ayak değmeyecek kaldırımlarına
Yine unutulacağım kuytularda
Gözlerim umudunu kesecek ufuklarda
Özlediğim birinin simasını arayacağım bulutlarda
Hayallerle avunacağım.
Yine ekmek kırıntıları koyacağım
Kuşlar konacak pencereme
Kahveme eşlik edecekler
Yalnızlığın şarkısını söyleyeceğiz heb beraber
Yine bildiğim dili unutacağım
Yine kalemi, defteri alacağım elime
Bu kez rotam başka yöne
Unutulmuşluğun,
Örselenmiş, pörsümüş duyguların
Acısını getireceğim dile
Yalnızlığın en ağır romanını yazacağım
Son dokunuşunu yaptığımda
Boş bir bardak kaldıracağım şerefine
Yalnızlık, yalnızı usul usul öldürür diye
Hayata inat, kahkahalar atacağım finaline.



13/08/2015
Handan Uçak Tunca
Yürekten Mısralara