Anasına güvenirdi
O da sattı
Anasını Dünya’nın
Yok bu öyle
Dil sürtmesi de değil
Bilirsin çok yavaş vursan ayağını
İlk acıyı benimser toprak
Kırılma noktasıdır
Aslında iki dudak arası
Sana uymak zorunda değildir
Kalbinin ritmleri
Bir film çevirmektir aslında
Gözlerin gece uyurken açık yatmak
En marem roller senindir
Utanç karesinden gülmsediğin
Bu rezil Dünya’ya karşı
Aldanma sen gökyüzünün maviliklerine
Gülümserken ağlamaktadır hayat
Tıpkı içimizdeki çocuk gibi
Deli kurşunların savrulması gibi
Amaçsız ve uzak hedeflere
İşte öylesine acımasızdır sevgi katili
Aslında hepimiz birbirimizin
Gizli katiliyiz de
Prangalarından kurtulamadığımızdandır
Gözlerimizin aynı yere bakması
Sevgiden söz eden zavallıya da bak
Yüreğinde yuva yapan
Vahşi kuşlar gibi delirmiş delikanlığın
Koparılmış çiçeklerin ölen kokusundadır bahar
Ümitsiz bekleyişlerin çarpışmasıdır yalnızlıklar
Gecenin kan kusan siluetinde
Kaybolmaktır isimsiz coğrafyalarda aşk
Tenine dokunan sahte ve duygusuz bir elin
Son okşamasıdır ölümü
Perdeler iner, oyun paydos
Aynı oyun tekrar sahnelenmeyecek
Tekrar yaşanmayacak ateş böceklerinin
Şuursuz resitalleri
Bir kuş daha düşecek
Kör karanlığında gecenin
Ve içecek son damlasına dek hasreti
Utanacak insanlığından Dünya
Susacak deli dolu şarkılar
Yeni bir yıkım başlayacak birazdan
Bakir sevgilerin tülsüz pencerelerinde
Bir adımda binlerce yıldız düşecek
Şekilleri dumura uğramış gönül iklimlerine
Bir dudağıma suyu
Bir dudağıma acyı koyacaksın
Sahi söyle bana ey deli gönlüm
Sahi sen
Ne zaman adam olacaksın...

Oktay ZERRİN- BAFRA
11-08-2015- 02.20